اضطراب اجتماعی
اضطراب اجتماعی در واقع اصطلاحی است برای توصیف سطح بالاتری از کمرویی . البته هر کسی احساس خجالت یا اضطراب را در محیط های اجتماعی خاصی ممکن است تجربه کند ، اما گاهی این حالت بیش از حد بر شخصیت فرد غلبه می کند و نوعی ناتوانی را در مهارتهای اجتماعی در فرد ایجاد می کند .
موقعیت هایی که مردم اغلب اضطراب اجتماعی را تجربه می کنند عبارتند از:
صحبت کردن در جمع ، گفتگو با مراجع قدرت ، گفتگو با افرادی که با آنها رابطه عاطفی یا احساسات خاصی دارند ، غذا خوردن در جمع و یا هر شرایطی که آنها احساس کنند مورد ارزیابی قرار میگیرند...
در شرایط اضطراب اکثرا افراد این حالتها را تجربه می کنند:
احساس پروانه در معده خود ،ضربان قلب سریع و عرق کردن . آنها اغلب نگران هستند که دیگران متوجه این علائم شوند واین باعث خجالت و شرمندگی بیشتر شود.
فردی که از اضطراب اجتماعی رنج میبرد ، اغلب خود را زیر نورافکن احساس می کند ، گویی هر لحظه همه در حال تماشای وی هستند و او باید مراقب کوچکترین حرکات خود باشد.
برای مقابله اولین راهکار این افراد این است که آنان سعی میکنند هر چه کمتر دیده شوند و در موقعیت های اجتماعی حاضر شوند.
دلایل ایجاد اضطراب اجتماعی
اضطراب اجتماعی ممکن است به دلایل متعددی ایجاد شده باشد،حتی عوامل مزاجی و ژنتیکی در آنقش دارند . اما از قوی ترین دلایل اضطراب و البته اضطراب اجتماعی تئوری رفتاری است ، به این معنی که این افراد به نوعی تجربیات منفی درباره حضور در جمع و ارزیابی که دیگران از آنها می کنند دارند و نسبت به این باورها شرطی شده اند . یعنی پیامد حتمی حضور در جمع را تجربه منفی و یا خرابکاری کردن می دانند ، گرچه ممکن است خود اولین تجربیات را بیاد نیاورند .
چه میتوان کرد؟
افکار سودمند : افرادی که دچار اضطراب اجتماعی هستند اغلب باورهای نادرست و البته منفی درباره خود دارند . ازین قبیل که من کسل کننده هستم ،من دست و پا چلفتی هستم،من خرابکاری می کنم یا زیبا نیستم... پس پیشنهاد می شود این افراد بدنبال راهی برای افزایش اعتماد بنفس خود باشند در واقع با ارتقا اعتماد بنفس بخش عمده ای از این اضطراب برطرف می شود.
غلبه بر اجتناب: فردی که دچار اضطراب اجتماعی است اولین راهکارش اجتناب از حضور در جمع است ، بعلاوه این افراد باورهای نادرست و منفی درباره تجربه حضور در جمع و ناتوانی های خود و یا دوست داشتنی نبودن خود دارند.اتفاقی که می افتد این است که فردی که اجتناب میکند این شانس را از خود می گیرد که حتی بر حسب اتفاق تجربیات مثبت و جدیدی در جمع کسب کند و آن باورهای منفی سست تر شوند!
استفاده از ایمنسازهای رفتاری:وقتی اضطراب اجتماعی به حدی است که فرد را کاملا از روابط عادی اجتماعی دور کرده ، باید قدم به قدم پیش رفت . یعنی در ابتدا انتظار نمی رود چنین فردی به روابط موفق اجتماعی برای شکستن الگوی رفتاری نادرست خود دست بزند ، بلکه باید از رفتارهای کم خطر تر و ایمن تر استفاده کند .
بعنوان مثال در جمع ها حضور یابد اما در حاشیه و فقط کم کم حضور در شلوغی را برای خود عادی سازی کند.این تجربیات مثبت که از این طریق بدست می آید زمینه را برای قدم های بعدی مساعدتر می کند.
افزایش تمرکزخود: فردی که اضطراب اجتماعی دارد اغلب تمرکز زیادی به حسیات بدنی خود دارد ، یعنی فورا متوجه سرخ شدن و تغییر ضربان قلب خود می شود و البته مدام در حال رصد این حالتهاست تا در اولین فرصت تغییرات را ببیند و این خود موجب افزایش اضطراب وی می گردد. راهکار پیشنهادی این است که فرد عادتهایی در خود ایجاد کند که در هنگام تعاملات اجتماعی تمرکز خود را متوجه چیزهای دیگری غیر از بدن خود کند ، مثلا دقت کردن به اجزا چهره فرد مقابل یا...
